Alicja - Jacek Piekara

Faerośka

Jacek Piekara jest pisarzem, którego osobiście bardzo podziwiam. To, co stworzył ten człowiek, może budzić szacunek i zachwycać. Jego książki, jak na polski rynek, sprzedają się w ogromnych nakładach. Poza tym autor udowadnia już od jakiegoś czasu, że, poza pisaniem mniej lub bardziej odkrywczych powieści fantasy, jest w stanie napisać coś, co skutecznie zmienia jego wizerunek jako pisarza. Najpierw była obrazoburcza "Przenajświętsza Rzeczpospolita", potem nie mniej kontrowersyjna książka pod jakże wdzięcznym tytułem "Świat jest pełen chętnych suk". Teraz Piekara proponuje nam powieść obyczajową z elementami fantastyki. Nie będę ukrywał i powiem od razu na wstępie, że powieść mnie po prostu urzekła, zachwyciła i powaliła na kolana. "Alicja" Jacka Piekary jest jedną z najlepszych książek, jakie czytałem. I wiem już teraz, że na drugi tom będę czekał z ogromną niecierpliwością, a w międzyczasie wracał do lektury pierwszej części.
Powieść rozpoczyna się bardzo niewinnie. Ot, facet przed czterdziestką, którego życie usłanym różami nazwanym być nie może. Kiedyś dziennikarz ogólnopolskiej gazety, teraz niedoszły scenarzysty mieszkający w zapyziałym mieszkanku w jakiejś ubogiej dzielnicy Warszawy. Jego życie jest nudne, monotonne i tragiczne. Każdego dnia robi to samo - poprawia scenariusz, którego nie chce kupić żaden producent. W przerwach twórczych podziwia piękną dziewczynę, która zawsze o tej samej porze przechodzi nieopodal jego mieszkania.
Wszystko jednak zmienia się, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, gdy Aleks - bo tak ma na imię ów nieszczęsny scenarzysta - poznaję nader uroczą czternastolatkę - Alicję. Przychodzi ona do jego mieszkania przeprosić za wybitą szybę. Od tego momentu akcja powieści rozkręca się już na dobre i nie ma szans, byśmy choć na moment oderwali się od niej. Między Aleksem i Alicją zawiązuje się niezwykła przyjaźń ("czy to jest jeszcze przyjaźń?" spyta pewnie niejeden czytelnik w pewnym momencie), która wywrze ogromny wpływ głównie na Aleksa. Jego scenariusz okaże się wielkim hitem, marzenia zaczną się spełniać, a życie zdawać pięknym snem.
Alicja jest jedną z najniezwyklejszych i najciekawszych postaci literackich, z jakimi miałem przyjemność się zetknąć. Jej postępowanie, sposób bycia w niczym nie przypominają zachowania typowej czternastolatki. Jest bohaterką o niezwykle silnej osobowości, pełną tajemnic i gotową do ogromnych poświęceń w imię przyjaźni. Sama jednak również wymaga pełnego zaangażowania ze strony drugiej osoby.
Swoją drogą przyjaźń odgrywa w powieści Piekary kolosalną rolę. Autor pokazuje siłę tego uczucia, mówi też jednak o tym, że jest to uczucie, które wymaga ogromnego wysiłku i czasami zmusza do poświęceń. Przyjaźń, jak i miłość, czasami wymagają wielkiej ceny, jaką trzeba za nią zapłacić. Czy jesteśmy gotowi żyć dla drugiego człowieka? Czy jesteśmy szczęśliwi, że żyjemy? Aleks odpowie na te pytania Alicji, lecz czy ty, Czytelniku, potrafiłbyś na nie szczerze odpowiedzieć, gdyby ktoś cię o to zapytał?
Jacek Piekara już nieraz udowadniał, że posiada kapitalny dar narracji, o którym Sapkowski może co najwyżej pomarzyć. Prowadzi opowieść w sposób bardzo inteligentny, pełen smaczków i aluzji, które co bardziej wytrawnego czytelnika po prostu oczarują. W pewnym momencie wdaje się w bardzo ciekawą polemikę z pseudoprzemyśleniami Coelho. W rozmowach Alicji z Aleksem możemy doszukać się zaś bardzo wyraźnego ukłonu w stronę "Lolity" Nabokova. W powieści nie zabrakło też odrobiny cynicznego humoru pod adresem polityków, socjalistów, złodziei (synonim poprzednich dwóch?), pustych frazesów, fałszywych idei.
Piekara zastosował w swej książce bardzo udany zabieg, który jeszcze mocniej przykuwał moją uwagę i wzmacniał zainteresowanie losami bohaterów. Autor pozwalał sobie na minimalne flashforwardy, które nie tyle zdradzały to, co wydarzy się w dalszej części powieści, ale skutecznie zasiewały ziarno ciekawości. Ziarno, które gryzło nas aż do chwili, w której nie dobrnęliśmy do stronic, na których jedna rzecz nie została wyjaśniona, a zarazem zasiana została nowa ciekawostka. Świetny zabieg ze strony autora!
Książka, jak już wspomniałem, jest napisania w fenomenalny sposób, dzięki czemu lektura może być autentyczną przyjemnością. "Alicję" pochłania się bardzo szybko, jednak to, co zostało przedstawione na stronach powieści, zostaje trwale w pamięci. Jest to wspaniała powieść o przyjaźni niespełna czterdziestoletniego faceta z nastolatką, o uczuciu, miłości i wielkim poświęceniu, które może przynieść wspaniałą nagrodę. Jak dla mnie jedna z najlepszych książek, jakie czytałem w tym roku, a czytałem ich już bardzo dużo. Serdecznie polecam.

Kejtuś · Wysłany: Pon 16:56, 30 Mar 2009 Temat postu:

nikomu sie tego nie chce czytać, werciu. poza tym lepiej by było gdybyś sama coś o tej książce napisała, a nie zerżnęła wszystko z neta ._.